<img src="https://images.aposto.com/2025/9/1/1760975818853.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.54" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"><h1 fr-original-style="" style="font-size: 2em; margin: 0px; color: rgba(0, 0, 0, 0.85); font-weight: 500; padding: 0px; box-sizing: border-box;">The Smashing Machine: Bir dövüş efsanesi ve toksik ilişkisi</h1>Safdie Kardeşler’den Benny Safdie’nin ilk solo projesi "The Smashing Machine", dövüş efsanesi Mark Kerr’in 1999-2000 sezonundaki, inişler ve çıkışlarla dolu hikayesini Dwayne "The Rock" Johson’ın şaşırtan oyunculuğu aracılığıyla anlatıyor.Yazı: Emre Eminoğlu2025 sineması, Safdie Kardeşler’in ayrıldığı yıl olarak hatırlanacak. Kardeşiyle birlikte&nbsp;Good Time&nbsp;(2017) ve&nbsp;Uncut Gems&nbsp;(2019) gibi filmleri yönettikten sonra oyunculuğa yönelen&nbsp;Benny Safdie’nin ilk solo yönetmenlik projesini ise daha önce izleme fırsatı bulduk:&nbsp;The Smashing Machine,&nbsp;karma dövüş sporları efsanesi Mark Kerr’in yaşamının en önemli dönemini beyaz perdeye taşıyor.&nbsp;A24 etiketi taşıyan film, geniş hayran kitlesine sahip bağımsız stüdyonun&nbsp;A Prayer Before Dawn&nbsp;(2018) ve&nbsp;The Iron Claw’dan (2023) sonraki ilk spor filmi olarak da dikkat çekiyor. Filmin başına geçerken muhtemelen birçok izleyici gibi benim de aklımdaki iki büyük soru vardı: Benny Safdie, tek başına yönetmenliği kotarabilecek miydi ve gişe filmlerindeki vasat performanslarıyla tanıdığımız Dwayne Johnson&nbsp;ilk dramatik rolünün altından kalkabilecek miydi?&nbsp;The Smashing Machine’in minderden kalkamadığı yanları tabii ki var ama özetle iki soruya bulduğum yanıt da şaşırtıcı derecede olumlu.&nbsp;<img data-fr-image-pasted="true" src="https://images.aposto.com/1200xauto/2025/9/1/1760945999807.jpeg" width="550" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable" style="border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;">The Smashing Machine | Kaynak: IMDbMark Kerr’in 1999 ve 2000 yıllarında yaşadıklarına odaklanan&nbsp;The Smashing Machine,&nbsp;sporcunun&nbsp;ABD ve Japonya’daki önemli karşılaşmalarını takip ediyor. Müsabakalardaki yenilmez imajı, fondaki bağımlılık meselesinin yarattığı kırılganlık ve güçsüzlükle iyi bir denge kuruyor.&nbsp;Bağımlılık derken, Kerr hem madde bağımlılığının hem de toksik ilişkisine rağmen partnerine karşı bir bağımlılığın çilesini çekiyor ve nihayetinde bedelini ödüyor. Mesleğinin fiziksel zorlayıcılığına rağmen disiplinle çalışan, işinin bir parçası olan şiddete rağmen her daim nazik ve sakin, ezeli rakibi dahil herkesle iyi bir ilişki kurmaya çalışan bir adamın uyuşturucu maddeler ya da partneri Dawn ile (ya da her ikisi birden) yakınlaştığı her an yenilmezliğine, sakinliğine ve insan ilişkilerine zarar geldiğini görüyoruz.<p contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-wrapper fr-deletable" fr-original-style="text-align:center" style="text-align: center; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><a bgcolor="#e06535" color="#000000" contenteditable="false" fr-original-class="custom-button-link" fr-original-style="background-color:#e06535 !important;color:#090909 !important" href="https://aposto.com/s/the-smashing-machine-bir-dovus-efsanesi-ve-toksik-iliskisi?a=customButton" rel="noreferrer" style="background-color: rgb(224, 101, 53) !important; color: rgb(9, 9, 9) !important; text-decoration: none; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">YAZININ DEVAMI</a>

Duende

<blockquote fr-original-style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px;" style="color: rgb(9, 9, 9); border-color: rgb(255, 225, 68); border-width: 4px; font-style: italic; padding-left: 10px; margin: 0px 0px 1em; border-left-style: solid; box-sizing: border-box;">Film:&nbsp;The Smashing Machine Yönetmen:&nbsp;Benny Safdie Yapım yılı: 2025 Süre:&nbsp;123 dakika</blockquote>2025 sineması, Safdie Kardeşler’in ayrıldığı yıl olarak hatırlanacak. Kardeşiyle birlikte Good Time&nbsp;(2017) ve Uncut Gems&nbsp;(2019) gibi filmleri yönettikten sonra oyunculuğa yönelen Benny Safdie’nin ilk solo yönetmenlik projesini ise daha önce izleme fırsatı bulduk: The Smashing Machine,&nbsp;karma dövüş sporları efsanesi Mark Kerr’in yaşamının en önemli dönemini beyaz perdeye taşıyor.&nbsp;A24 etiketi taşıyan film, geniş hayran kitlesine sahip bağımsız stüdyonun A Prayer Before Dawn&nbsp;(2018) ve The Iron Claw’dan (2023) sonraki ilk spor filmi olarak da dikkat çekiyor. Filmin başına geçerken muhtemelen birçok izleyici gibi benim de aklımdaki iki büyük soru vardı: Benny Safdie, tek başına yönetmenliği kotarabilecek miydi ve gişe filmlerindeki vasat performanslarıyla tanıdığımız Dwayne Johnson&nbsp;ilk dramatik rolünün altından kalkabilecek miydi?&nbsp;The Smashing Machine’in minderden kalkamadığı yanları tabii ki var ama özetle iki soruya bulduğum yanıt da şaşırtıcı derecede olumlu.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2025/9/1/1760945999807.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Smashing Machine | Kaynak: IMDbMark Kerr’in 1999 ve 2000 yıllarında yaşadıklarına odaklanan The Smashing Machine,&nbsp;sporcunun&nbsp;ABD ve Japonya’daki önemli karşılaşmalarını takip ediyor. Müsabakalardaki yenilmez imajı, fondaki bağımlılık meselesinin yarattığı kırılganlık ve güçsüzlükle iyi bir denge kuruyor.&nbsp;Bağımlılık derken, Kerr hem madde bağımlılığının hem de toksik ilişkisine rağmen partnerine karşı bir bağımlılığın çilesini çekiyor ve nihayetinde bedelini ödüyor. Mesleğinin fiziksel zorlayıcılığına rağmen disiplinle çalışan, işinin bir parçası olan şiddete rağmen her daim nazik ve sakin, ezeli rakibi dahil herkesle iyi bir ilişki kurmaya çalışan bir adamın uyuşturucu maddeler ya da partneri Dawn ile (ya da her ikisi birden) yakınlaştığı her an yenilmezliğine, sakinliğine ve insan ilişkilerine zarar geldiğini görüyoruz.Film, kameralar önünde performans sergileyen sporcuların aldıkları ya da savurdukları her darbenin de, zafer ya da yenilgilerinin de kamera arkasında yaşadıklarıyla doğrudan ilişkili olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Mark Kerr’i bir dövüş “makinesi” değil, bir insan&nbsp;olarak görmemizi sağlıyor.&nbsp;Bunda pek tabii ki en büyük krediyi Dwayne “The Rock” Johnson’a vermek gerek. Profesyonel güreşçilikten oyunculuğa transfer olan Johnson, birbiri ardına yer aldığı dev bütçeli projeler sayesinde Hollywood’un en çok kazanan aktörlerinden olmasına rağmen bizi oyunculuk yeteneği olduğuna bir türlü ikna edebilmiş değildi. Johnson’ın bu performansını ise herkesi şaşırttığı ve ciddiye alınmaya başladığı, kariyerinin dönüm noktası olarak hatırlayacağız.<img src="https://images.aposto.com/2025/9/1/1760946022267.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.50" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">The Smashing Machine | Kaynak: IMDbYönetmenlik konusunda, ısıtılıp ısıtılıp önümüze konan profesyonel yaşamı ile romantik ilişkisi (ya da aile yaşamı) arasında ikilemde kalan sporcu hikayesini yenilikçi ve heyecan verici bir şekilde anlatabilen Benny Safdie, kardeşinden ayrı da başarılı olabildiğini kanıtlamış. Kamera hareketleri ve dinamik film kurgusu, sinema salonundaki izleyiciyi alıp adeta müsabakanın izleyicisiymiş gibi tribünlere götürüyor. Aynı kamera, Kerr’in özel hayatındaki sahnelerde geçildiğinde ise bir reality show&nbsp;izliyormuş hissi yaratıyor.&nbsp;Benny Safdie’nin sınıfta kaldığı taraf ise senaryo.&nbsp;Filmin spora ve sporcuya dair kısımlarında spora dair bilgisi olmayan izleyiciyi de eğitebilen doğal çıkış yolları bulmasına rağmen, konu Kerr’in özel yaşamı, hele ki filmin (tek) kadın karakteri olduğunda aynı şeyi söylemek mümkün değil.&nbsp;Gerçek hayatta 11 yıldır Mark Kerr ile evli olan&nbsp;Dawn Staples’ın Markk Kerr’in kariyerinde ve hayatında yıkıcı bir etkisi olduğu belli. Toksik bir partnerin vücut bulmuş hâli denilebilecek Dawn karakterinin sinemadaki kadın temsili açısından da yıkıcı etkileri olduğunu düşünenler olacaktır. Oysa Dawn, filmde olduğu kadar gerçek hayatta da Mark Kerr’in hikayesinin villain’ı belli ki.&nbsp;Öte yandan bu toksik ilişkiyi sinemaya taşıyan senaryonun Dawn’u bir villain&nbsp;olarak dahi derinlemesine işleyememesi, Emily Blunt’ın abartı ve kendi potansiyelini kullanamayan oyunculuğunun da etkisiyle bu karakteri karikatürleştirmesi filmin en büyük eksikliğine dönüşüyor. İki yıl önce Oppenheimer’da da benzer bir karakterin, kadın karakter yazamamasıyla nam salmış Christopher Nolan’ın kalemi ve yine Emily Blunt’ın oyunculuğu nedeniyle eleştirildiği düşünülürse buna şaşırmamak gerek.&nbsp;Ama SNL’in yakın tarihindeki eşsiz karakterlerden, Heidi Gardner’ın canlandırdığı Every Boxer’s Girlfriend from Every Movie About Boxing Ever&nbsp;(tüm boks filmlerindeki her boksörün kız arkadaşı) tiplemesinden farksız bir karakteri Safdie(ler) sinemasına yakıştırmak imkansız. Yönetmenin izleyicide iyi bir izlenim bırakarak, yaratıcı bir şekilde veda etmesini sağlayan final sahnesinin ise etkisi büyük; Benny Safdie’nin sürprizinin gülümsetmeyeceği, mutlu etmeyeceği kimse yoktur sanıyorum.<img src="https://images.aposto.com/2025/9/1/1760946036336.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" width="550" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Emily Blunt ve Dwayne&nbsp;Johnson,&nbsp;The Smashing Machine | Kaynak: IMDbSafdieler’in sinemasının en başarılı bulduğum yanlarından biri olan müzik kullanımına da değinmek şart. Filmin Nala Sinephro imzalı müzikleri, Good Time&nbsp;ve Uncut Gems’deki gergin ve konuşkan sahnelerin fonunda tempoyu ve tansiyonu yükseltme görevi gören, Daniel Lopatin imzalı deneysel elektronik müzik ve deneysel caz arasındaki müziklerin izinden gidiyor. Öte yandan diğer filmlerin aksine halihazırda temposu ve karmaşası yüksek birçok dövüş sahnesi barındıran bu filmde aynı formülün her sahnede çalışmadığını ve genel olarak aynı etkiyi yaratamadığını düşünüyorum.The Smashing Machine,&nbsp;Venedik Film Festivali’nde estirdiği rüzgarı ve Benny Safdie’ye Gümüş Aslan (En İyi Yönetmen) ödülü kazandıran başarısını okyanusun öteki kıyısında, New York Film Festivali’ndeki gösteriminin ardından koruyamadı. Yine de Dwayne Johnson’ın oyunculuğu sayesinde ve her dövüş filmi gibi makyaj ve kurgu kategorilerinde filmin adını ödül sezonu boyunca duyacağımıza eminim.&nbsp;İlk tepkilere bakılırsa öteki kardeş Josh Safdie ise Marty Supreme&nbsp;ile çok daha büyük bir etki yaratmak üzere geliyor; meraktayız.Nerede izleyebilirsin? The Smashing Machine,&nbsp;17 Ekim’de gösterime girdi.Benzer işler:<ul fr-original-style="padding-inline-start: 20px;" style="padding-inline-start: 20px; margin-top: 0px; margin-bottom: 1em; box-sizing: border-box;"><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">The Wrestler (2008, Darren Aronofsky)</li><li fr-original-style="" style="box-sizing: border-box;">Creed (2015, Ryan Coogler)</li></ul>

Safdie Kardeşler’den Benny Safdie’nin ilk solo projesi "The Smashing Machine", dövüş efsanesi Mark Kerr’in 1999-2000 sezonundaki, inişler ve çıkışlarla dolu hikayesini Dwayne "The Rock" Johson’ın şaşırtan oyunculuğu aracılığıyla anlatıyor.

Good Time ile ilgili hikayeler